در دهه 1980، نمونه سازی سریع (Rapid Prototyping) برای تولید قطعات به صورت سه بعدی لایه-لایه به کمک یک سیستم کامپیوتری و طراحی سه بعدی قطعه مورد استفاده قرار گرفت. با پیشرفت تکنیک RP و نیاز به تولید قطعات با بازدهی بالا و توانایی تولید قطعات پیچیده، اولین دستگاه تولید افزایشی (Additive Manufacturing) توسط محققان در سال 1986 ارائه شد. در 30 سال گذشته،  گستره وسیعی از فرایندهای AM توسط محققان ارائه شده است.

از پرکاربردترین روش های ساخت افزایشی فلزات، روش ذوب جزئی ذرات پودر در بستر است که شامل روش های ذوب لیزری انتخابی (SLM)، زینتر لیزری انتخابی (SLS).

در این فرایندها، توان لیزر عموما بیش از 100وات بوده و ضخامت هر لایه پودر برای ساخت قطعه در حدود 20میکرومتر می باشد [1].

همچنین، هر یک از فرایندهای AM ویژگی های خاص خود را جهت ساخت محصولات و میزان مصرف ماده و میزان ضایعات دارد. هزینه مواد اولیه و دستگاه اصلی ترین موارد جهت تخمین هزینه های تولید محصول به این روش می باشد. اگرچه، می توان با بهینه سازی فرایند و کاهش میزان مصرف مواد اولیه، هزینه نهایی تولید را کاهش داد]2[. انتخاب تکنولوژی AM نقشی اساسی در افزایش سرعت تولید و پیچیدگی محصولات تولیدی را دارد. همچنین، هر فرایند AM، دارای خصوصیات منحصربه فردی از قبیل ماده مصرفی و پارامترهای فرایند دارد. از این رو قبل از شروع به استفاده از یک تکنولوژی خاص AM با توجه به نیازهای مصرف کننده محصول بایستی نوع محصول ساخته شده و ویژگی های مورد نیاز آن شناخته شود [2].

به منظور دریافت مشاوره درخصوص انتخاب تکنولوژی و دستگاه AM مناسب خط تولیدتان با ما تماس بگیرید. شرکت TTMC توانایی وسیعی در تامین و ساخت انواع پرینتر سه بعدی فلزات و قطعات جانبی آن را با توجه به شرایط و نیازهای شما را دارد.